Barefoot style door het leven
- Geplaatst op
- Door Ivo van Tol
- 4
De manier om anderen te enthousiasmeren is naar mijn mening om je enthousiasme te laten blijken. Ik hoop dat ik met dit blog inzicht geef in mijn enthousiasme. Ik hoor graag of het overkomt.
Het plezier van dagelijks een barefoot gevoel
De wekker piept, zes uur. Met één snelle beweging leg ik hem het zwijgen op. Zo, die is weer 24 uur stil. Geruisloos glijd ik uit bed en trippel naar de badkamer. Daar liggen mijn korte broek en t-shirt al te wachten op hun werk. Een plens water over mijn gezicht, een plas en ik sluip naar beneden. Met die stoppelbaard maken we later wel korte metten.
Zin om te rennen
Het huis is nog in diepe rust. Ik drink een glas water en kijk naar buiten. Een witte aanslag op het veld voor ons huis. Het is inmiddels al eind april. Een blik op de thermometer doet me twijfelen of een t-shirt nu wel genoeg is, vier graden celsius. Geen wind, dus moet kunnen. De FiveFingers V-Alpha gaan voor hun eerste hardloopronde de duinen in met mij als hun gids. Ik trek ze aan en constateer dat ik echt zin heb om er mee te gaan rennen.
Een cadeau
Ik stap naar buiten en voel de kou. Rustig aan dribbel ik weg. De slaap zit nog een beetje in mijn lijf. Als ik de straat uit loop kijk ik uit over een bollenveld waar een lichte laag mist overheen hangt. In die mist zie ik een prachtige grote oranje bol. De zon die de kou snel zal wegvagen. Een mooi cadeau op de vroege morgen.
Ik ben niet alleen
Ik ren de halve kilometer tussen mijn huis en de duinen en mijmer wat in gedachten over welke paden ik deze keer ga kiezen. Ga ik voor hoogtemeters, strand & zand, of kies ik de mooie paden met een achtbaan gevoel. Plotseling hoor ik geklets van jonge meiden. Ik snap er niks van. Maar als ik naar links kijk zie ik het, uit het land langs het voetpad komen vijf jonge amazones met hun paarden. Klaar voor een ochtendrit. Mei-vakantie, natuurlijk. Terwijl ik nog in dromenland was, waren zij zich al aan het voorbereiden op hun rit.
Vals plat
Dan zet ik de eerste stappen in de duinen, na krap drie minuten onderweg te zijn geweest. Een groot voorrecht, de duinen als je voortuin. Die eerste stappen zijn mentaal zwaar, vals plat omhoog. Tijdens dit stuk komt de neiging naar boven om weer om te keren en lekker naar huis te gaan. De motor is nog niet op temperatuur. Gelukkig komt er al snel een pad naar rechts wat een klein feest is om overheen te rennen.
Hardlopen op zijn mooist
Het pad slingert tussen de bomen door met af en toe een meter hoogteverschil. Het lijkt net een kinder achtbaan. Omlaag lekker laten gaan en daarna weer omhoog rollen of lekker in de bocht hangen. Met bijna geen schoen aan je voeten (Barefoot Style) voel je alles wat op de grond ligt. En inmiddels ben ik wel bekend met elke boomwortel die mijn pad kruist.
De kracht van de zon
De koude geeft, naast koude vingers, een extra sensatie. Loop ik over een heuvel waar de zon zijn kracht al op heeft losgelaten dan voel ik de warmte. Als ik daarna een dal in stort daalt de temperatuur meteen weer met een sprong. Leuk.
Hollands duin
En zo volgen er vele paden deze ochtend. Het duingebied van Hollands Duin is één grote speeltuin. Kom je op het juiste tijdstip dan heb je deze –bijna- voor jezelf. Geen honden die achter je aan rennen, geen groepen wandelaars. Heel zelden een andere hardloper of mountainbiker.
Barefootstyle hardlopen
Hardlopen vind ik geweldig om te doen en met bijna geen schoen aan je voeten een groot plezier. Het dragen van minimalistische schoenen heeft mij gedwongen om aan mijn hardlooptechniek te werken. Die is nu efficiënter dan ooit tevoren. Met dank aan de POSE methode. Dat heeft wel een aantal jaren geduurd en ik blijf leren. Wil je ook graag ervaren hoe het is om –bijna- zonder moeite hard te lopen? Doe dan mee met de clinic.
Blote voetengevoel in het dagelijks leven
Na het hardlopen wilde ik –jaren geleden- ook een blote voeten gevoel in het dagelijks leven en al snel was er geen dikke zool of hak meer te vinden in onze schoenenkast. Het is een groot plezier om met een barefoot gevoel door het leven te gaan. Geen knellende schoenen en altijd bewust wat er op je pad komt. In de stad of in de duinen.
Probeer het uit en kijk of jij net zo enthousiast wordt als ik. Maar let wel op, want voor je het weet staat je hele kast vol met minimalistische schoenen.
Ben je al enthousiast? Wat is het dat jou enthousiast maakt? Ik hoor het graag!
Hoi Jeroen,
Bedankt voor je reactie. Interessant. Heb je een bron waar je deze informatie vandaan hebt, ik zou er graag wat meer over lezen.
Bedankt, Ivo
Dag Paul en andere 'aardlingen'
Het gaat 'm niet perse over geaard zijn, meer over de vibraties van de grond voelen (+-50Hz), dan spreken we niet over beton of asfalt maar échte natuurlijke ondergrond. Deze trillingen worden door de receptors in je voetzolen geregistreerd en dat geeft je zo'n 'geaard' gevoel, proprioceptie (alle zintuigen behalve het zicht). Je kan door voldoende blootvoets te lopen je brein wel 'programmeren' als je dan eens (minimalistische) schoenen draagt dan dan zit dit gevoel van stabiliteit, de grond aanvoelen in je brein geprogrammeerd. Meer input van je voetzolen naar je hoofd en spieren = meer balans, stabiliteit.
Bij het ouder worden (vanaf je 40e) nemen deze receptoren af in aantal, meteen een reden waarom oude mensen minder stabiel zijn en al eens vaker vallen.
Hi Katerina,
Dank voor je reactie. Op blote voeten lopen vind ik echt een andere sensatie in vergelijk met ook maar de dunste zool. Ik weet bijna niets van aarden, maar ga er eens wat meer over lezen. Groet, Ivo
Ook ik heb me n.a.v. een artikel over aarden afgevraagd of er barefoot schoenen bestaan met geleidende zolen. Volgens mij hoeven dat niet per se leren zolen te zijn, het zou volstaan als er bijv. metalen draadjes in zaten. Ben trouwens net 10 dagen in München geweest, heerlijk op de Vibram Trek Sports mijn rondjes Nymphenburger Schlosspark gelopen & op de rustdagen een deel van die route (bospad, overwegend donkere aarde) op blote voeten gewandeld. Dat laadt inderdaad merkbaar op!
Hi Paul,
Dank voor je reactie. Ik houd van schoenen en dat laat zich zien in mijn schoenenkast.....
Maar dat is voor iedereen anders.
Wat het aarden betreft. Ik krijg daar regelmatig vragen over, maar heb alleen maar schoenen met een rubber zool waar inderdaad niets doorheen komt. Een leren zool zou wel kunnen, alleen heb ik geen schoen in het assortiment die dat heeft. Of het werkt of niet weet ik niet. Ik heb ervaring met een geaard laken, maar ik kon geen verschil ontdekken tussen slapen met of zonder zo'n laken. Dus die is weer de deur uit.
Groet, Ivo
Dus om het blotevoetengevoel te krijgen moet je hele kast vol schoenen staan? Dat brengt mij op een onderwerp dat ik nog niet voorbij heb zien komen in dit weblog: Sommigen zeggen dat een voordeel van het lopen op blote voeten is dat je elektrisch geaard bent, d.w.z. dat er elektronen uit de aarde je lichaam in kunnen gaan om vrije radicalen te neutraliseren. Ik weet niet zeker of dat nou waar is of onzin, maar als het waar is missen we dat aspect bij het gebruik van minimalistische schoenen. Want die hebben volgens mij allemaal isolerende zolen. Dat vibramspul, daar komt geen elektron doorheen. Ik heb nog geen minimalistische schoenen gezien met geleidende zolen, waarin je geaard zou zijn.
Misschien geloven de schoenfabrikanten niet in het verhaal van het "aarden"?